Produkcja guzików szklanych po dziś dzień zdołała zachować niepowtarzalną atmosferę tradycyjnego rzemiosła. Początki produkcji szlifowanych guzików szklanych w rejonie Gór Izerskich sięgają II poł. XVIII w. Pierwotnie miały one postać prostych szklanych elementów oprawionych w metalową podstawkę z oczkiem. Rozwój nowych metod produkcji w II poł. XIX w. umożliwił osadzanie metalowego oczka bezpośrednio w szkle już w procesie produkcji. Spod rąk ówczesnych rytowników wychodziły oryginalne, zdobione matryce z metalu, które dodatkowo nadawały guzikom wyjątkowego charakteru.

Największy rozmach produkcji szklanych guzików miał miejsce w trzech pierwszych dekadach XX w., a to dzięki dużej liczbie drobnych producentów. Lepsza dostępność kolorowego szkła oraz nowe technologie dekoracyjne, jak np. ręczne zdobienie prawdziwym złotem i platyną czy uszlachetnianie i malowanie próżniowe, znacząco wpłynęły na wzrost popularności guzików szklanych. Guziki szklane jako rodzaj aplikacji odzieżowych były jednym z najpopularniejszych artykułów eksportowych regionu jabloneckiego. Zdecydowana większość produkcji była przeznaczona na rynki europejskie i zamorskie.

Również dziś większość produkcji kierowana jest za granicę. Do najważniejszych rynków zbytu należą Japonia, USA, a także Włochy. Mimo to produkcja nie ma masowego charakteru. Produkty wykonywane są w niewielkich seriach i dedykowane są przede wszystkim kolekcjonerom oraz sektorowi hobbystycznemu.