Z techniką nawijania koralików zetknąłem się po raz pierwszy w Żeleznym Brodzie, gdzie po raz pierwszy zobaczyłem produkcję szklanego koralika na piecu. Ta tajemnicza technika dała mi niesamowitą energię. Energia, która wykorzystała ogień do przekształcenia zwykłego szklanego pręta w dzieło sztuki tak mnie urzekła, że chętnie nauczyłam się tej techniki. Postanowiłem uczyć się tej techniki profesjonalnie w szkole szklarskiej w Železným Brodzie, gdzie mają długą tradycję pracy ze szkłem kształtowanym nad ogniem. Dziś, gdy myślę o moich pierwszych próbach, jest to trochę zabawne.

Zanim koralik zostanie wykonany, szklarz musi przygotować rzeczywistą przestrzeń, w której ma piec szklarski i niezbędne narzędzia. Głównym składnikiem jest kolorowy surowiec w postaci szklanego pręta, który za pomocą wysokiej temperatury jest topiony i nawijany na metalowy pręt. Trzeba dokładnie oszacować odpowiednią temperaturę szkła i wiedzieć, kiedy jest ono odpowiednio plastyczne. Potem wystarczy nawinąć szkło i użyć wyobraźni. Moją ulubioną techniką są koraliki drążone, które wykorzystuję do tworzenia bardziej monumentalnej biżuterii, gdzie waga koralika jest zredukowana do minimum przy zachowaniu odpowiedniego rozmiaru. Koraliki szklane montuję w swojej biżuterii używając elementów ze stali nierdzewnej w przypadku droższych wyrobów używając srebra próby 925. Lubię czyste kolory i minimalistyczny design.

Podczas wizyty w pracowni można zobaczyć produkcję szklanej biżuterii od samego koralika po ostateczny montaż w końcowy element biżuterii. Dla zainteresowanych będzie profesjonalna interpretacja. Dzieci i dorośli mogą spróbować swoich sił w tworzeniu własnego koralika. W mojej pracowni odwiedzający zobaczą przykłady moich prac w małej domowej galerii, gdzie można również zakupić biżuterię.